"Όμορφη σκυλα"- Εκδοσεις Κεστος
Σεπτεμβρίου 30, 2014- Η πολυαναμενόμενη συνέχεια της ιστορίας του βιβλίου της Christina Lauren Όμορφο Κάθαρμα θα είναι από τις 03/10/2014 στα χέρια σας!
Ελληνικό Εξώφυλλο:
Περίληψη Πρώτου Κεφαλαίου:
''Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε να βρω μια γυναίκα αντάξιά μου σε όλα τα επίπεδα.
«Κοίτα μην ερωτευτείς καμιά που θα βάζει τον δικό σου κόσμο πάνω απ’ τον δικό της. Να ερωτευτείς μια γυναίκα δυναμική, που να αντιμετωπίζει τη ζωή τόσο άφοβα όσο κι εσύ. Να βρεις μια γυναίκα που θα σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος ως άντρας».
Σίγουρα είχα βρει μια γυναίκα αντάξιά μου, τη γυναίκα που έκανε τη ζωή μου κόλαση και ζούσε μόνο και μόνο για να με ανταγωνίζεται. Μια γυναίκα που ήθελα να της σφραγίσω το στόμα με μονωτική ταινία... όσο ήθελα και να το φιλήσω βέβαια.
Την γκόμενά μου, την πρώην ασκούμενή μου, τη δεσποινίδα Χλόη Μιλς. Την Όμορφη Σκύλα.
Τουλάχιστον έτσι την αντιμετώπιζα παλιότερα, όταν ήμουν ακόμα ένας ηλίθιος, τόσο τυφλός που δεν έβλεπα πόσο πολύ την είχα ερωτευτεί.
Σίγουρα είχα βρει τη γυναίκα που με έκανε να θέλω να γίνω καλύτερος άντρας· είχα ερωτευτεί μια γυναίκα που αντιμετώπιζε τη ζωή άφοβα. Απλώς τις περισσότερες μέρες δεν μπορούσα να ξεκλέψω καθόλου χρόνο για να μείνω μόνος μαζί της.
Αυτή ήταν η ζωή μου: να βρίσκω επιτέλους την κοπέλα, αλλά να μην καταφέρνω να τη βλέπω ποτέ.
Τους δύο τελευταίους μήνες ταξίδευα σχεδόν συνέχεια ψάχνοντας να βρω γραφεία για το υποκατάστημα του Ομίλου Ράιαν Μίντια που θα ανοίγαμε στη Νέα Υόρκη. Η Χλόη έμενε πίσω, και παρότι το πρόσφατο –και σπάνιο– Σαββατοκύριακο που είχαμε περάσει μαζί εδώ στο Σικάγο ήταν γεμάτο φίλους, λιακάδα και ελεύθερο χρόνο, οι ώρες που ήμουν μόνος μαζί της δεν μου αρκούσαν με τίποτα. Είχαμε περάσει ολόκληρο το Σαββατοκύριακο σε κοινωνικές εκδηλώσεις, από το πρωί έως μετά τα μεσάνυχτα, και ίσα που προλαβαίναμε να βγάλουμε τα ρούχα μας προτού αφεθούμε σ’ ένα ήρεμο, νυσταγμένο σεξ.
Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που κάθε βράδυ κάναμε σεξ –το οποίο με τον καιρό γινόταν όλο και πιο προσωπικό αλλά και πιο άγριο, με αποτέλεσμα να κοιμόμαστε ελάχιστα– δεν μου ήταν αρκετό.
Περίμενα συνέχεια να νιώσω ότι είχαμε ηρεμήσει ή ότι είχαμε περάσει σε μια ικανοποιητική ρουτίνα. Αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Μου έλειπε κάθε μέρα. Και οι Δευτέρες ήταν οι χειρότερες. Τις Δευτέρες είχαμε συσκέψεις απ’ το πρωί ως το βράδυ, κι έβλεπα ολόκληρο το πρόγραμμα της μέρας να απλώνεται μπροστά μου: ζοφερό και χωρίς Χλόη.
Ακούγοντας τον γνωστό ήχο των τακουνιών που χτυπούσαν ρυθμικά τα πλακάκια, σήκωσα τα μάτια από τον εκτυπωτή μπροστά στον οποίο στεκόμουν περιμένοντας να τυπωθούν κάποια έγγραφα. Σαν να είχε ακούσει τη σιωπηλή ικεσία μου, η Χλόη Μιλς ερχόταν προς το μέρος μου· φορούσε μια λεπτή μάλλινη φούστα, ένα εφαρμοστό σκούρο μπλε πουλόβερ και ψηλοτάκουνα παπούτσια που, ειλικρινά, δεν φαίνονταν πολύ ασφαλή εκτός κρεβατοκάμαρας.
Όταν την είχα αφήσει νωρίς το πρωί για να ετοιμαστώ για μια σύσκεψη στις οχτώ, το μόνο που φορούσε ήταν ένα αχνό πέπλο από το φως της αυγής που έφερνε που έφερνε ο ήλιος μέσα από το παράθυρο.
Έπνιξα το χαμόγελό μου και προσπάθησα να μη δείξω πόσο πολύ την ήθελα, αλλά δεν ξέρω γιατί έκανα τον κόπο. Ήξερε να ερμηνεύει την κάθε μου έκφραση.
«Βλέπω ότι βρήκες το μαγικό μηχάνημα που παίρνει ό,τι υπάρχει στην οθόνη του υπολογιστή σου και το αποτυπώνει στο χαρτί», φώναξε. «Με μελάνι».
Έχωσα το χέρι μου στην τσέπη του παντελονιού μου, έκανα μερικά κέρματα να κουδουνίσουν κι ένιωσα μερικές σταγόνες αδρεναλίνης να κυλάνε στις φλέβες μου καθώς άκουγα τον πειραχτικό τόνο της φωνής της κι έβλεπα το προκλητικό της βάδισμα.
«Να σου πω, το υπέροχο αυτό μηχάνημα το είχα ανακαλύψει από την πρώτη μου μέρα εδώ μέσα. Απλώς μου άρεσε που ηρεμούσε λίγο το μυαλό μου όταν σε ανάγκαζα να σηκώνεσαι και να βγαίνεις από το γραφείο για να φέρεις τα έγγραφά μου».
Με πλησίασε με αποφασιστικό βήμα. Χαμογελούσε πλατιά και το βλέμμα της ήταν σκανταλιάρικο.
«Κάθαρμα...»
Αναστέναξα και πήρα τα χαρτιά μου από τον δίσκο του εκτυπωτή. Χρειαζόμασταν επειγόντως διακοπές''.
«Κοίτα μην ερωτευτείς καμιά που θα βάζει τον δικό σου κόσμο πάνω απ’ τον δικό της. Να ερωτευτείς μια γυναίκα δυναμική, που να αντιμετωπίζει τη ζωή τόσο άφοβα όσο κι εσύ. Να βρεις μια γυναίκα που θα σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος ως άντρας».
Σίγουρα είχα βρει μια γυναίκα αντάξιά μου, τη γυναίκα που έκανε τη ζωή μου κόλαση και ζούσε μόνο και μόνο για να με ανταγωνίζεται. Μια γυναίκα που ήθελα να της σφραγίσω το στόμα με μονωτική ταινία... όσο ήθελα και να το φιλήσω βέβαια.
Την γκόμενά μου, την πρώην ασκούμενή μου, τη δεσποινίδα Χλόη Μιλς. Την Όμορφη Σκύλα.
Τουλάχιστον έτσι την αντιμετώπιζα παλιότερα, όταν ήμουν ακόμα ένας ηλίθιος, τόσο τυφλός που δεν έβλεπα πόσο πολύ την είχα ερωτευτεί.
Σίγουρα είχα βρει τη γυναίκα που με έκανε να θέλω να γίνω καλύτερος άντρας· είχα ερωτευτεί μια γυναίκα που αντιμετώπιζε τη ζωή άφοβα. Απλώς τις περισσότερες μέρες δεν μπορούσα να ξεκλέψω καθόλου χρόνο για να μείνω μόνος μαζί της.
Αυτή ήταν η ζωή μου: να βρίσκω επιτέλους την κοπέλα, αλλά να μην καταφέρνω να τη βλέπω ποτέ.
Τους δύο τελευταίους μήνες ταξίδευα σχεδόν συνέχεια ψάχνοντας να βρω γραφεία για το υποκατάστημα του Ομίλου Ράιαν Μίντια που θα ανοίγαμε στη Νέα Υόρκη. Η Χλόη έμενε πίσω, και παρότι το πρόσφατο –και σπάνιο– Σαββατοκύριακο που είχαμε περάσει μαζί εδώ στο Σικάγο ήταν γεμάτο φίλους, λιακάδα και ελεύθερο χρόνο, οι ώρες που ήμουν μόνος μαζί της δεν μου αρκούσαν με τίποτα. Είχαμε περάσει ολόκληρο το Σαββατοκύριακο σε κοινωνικές εκδηλώσεις, από το πρωί έως μετά τα μεσάνυχτα, και ίσα που προλαβαίναμε να βγάλουμε τα ρούχα μας προτού αφεθούμε σ’ ένα ήρεμο, νυσταγμένο σεξ.
Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που κάθε βράδυ κάναμε σεξ –το οποίο με τον καιρό γινόταν όλο και πιο προσωπικό αλλά και πιο άγριο, με αποτέλεσμα να κοιμόμαστε ελάχιστα– δεν μου ήταν αρκετό.
Περίμενα συνέχεια να νιώσω ότι είχαμε ηρεμήσει ή ότι είχαμε περάσει σε μια ικανοποιητική ρουτίνα. Αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Μου έλειπε κάθε μέρα. Και οι Δευτέρες ήταν οι χειρότερες. Τις Δευτέρες είχαμε συσκέψεις απ’ το πρωί ως το βράδυ, κι έβλεπα ολόκληρο το πρόγραμμα της μέρας να απλώνεται μπροστά μου: ζοφερό και χωρίς Χλόη.
Ακούγοντας τον γνωστό ήχο των τακουνιών που χτυπούσαν ρυθμικά τα πλακάκια, σήκωσα τα μάτια από τον εκτυπωτή μπροστά στον οποίο στεκόμουν περιμένοντας να τυπωθούν κάποια έγγραφα. Σαν να είχε ακούσει τη σιωπηλή ικεσία μου, η Χλόη Μιλς ερχόταν προς το μέρος μου· φορούσε μια λεπτή μάλλινη φούστα, ένα εφαρμοστό σκούρο μπλε πουλόβερ και ψηλοτάκουνα παπούτσια που, ειλικρινά, δεν φαίνονταν πολύ ασφαλή εκτός κρεβατοκάμαρας.
Όταν την είχα αφήσει νωρίς το πρωί για να ετοιμαστώ για μια σύσκεψη στις οχτώ, το μόνο που φορούσε ήταν ένα αχνό πέπλο από το φως της αυγής που έφερνε που έφερνε ο ήλιος μέσα από το παράθυρο.
Έπνιξα το χαμόγελό μου και προσπάθησα να μη δείξω πόσο πολύ την ήθελα, αλλά δεν ξέρω γιατί έκανα τον κόπο. Ήξερε να ερμηνεύει την κάθε μου έκφραση.
«Βλέπω ότι βρήκες το μαγικό μηχάνημα που παίρνει ό,τι υπάρχει στην οθόνη του υπολογιστή σου και το αποτυπώνει στο χαρτί», φώναξε. «Με μελάνι».
Έχωσα το χέρι μου στην τσέπη του παντελονιού μου, έκανα μερικά κέρματα να κουδουνίσουν κι ένιωσα μερικές σταγόνες αδρεναλίνης να κυλάνε στις φλέβες μου καθώς άκουγα τον πειραχτικό τόνο της φωνής της κι έβλεπα το προκλητικό της βάδισμα.
«Να σου πω, το υπέροχο αυτό μηχάνημα το είχα ανακαλύψει από την πρώτη μου μέρα εδώ μέσα. Απλώς μου άρεσε που ηρεμούσε λίγο το μυαλό μου όταν σε ανάγκαζα να σηκώνεσαι και να βγαίνεις από το γραφείο για να φέρεις τα έγγραφά μου».
Με πλησίασε με αποφασιστικό βήμα. Χαμογελούσε πλατιά και το βλέμμα της ήταν σκανταλιάρικο.
«Κάθαρμα...»
Αναστέναξα και πήρα τα χαρτιά μου από τον δίσκο του εκτυπωτή. Χρειαζόμασταν επειγόντως διακοπές''.
0 σχόλια