Η πτωση - Albert Camus Review
Ιουνίου 24, 2015
“Sometimes, carrying on, just carrying on, is the superhuman achievement.”
To The Fall δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα. Αλλά είναι μια φιλοσοφική εξερεύνησε προς τον δρόμο για την αλήθεια. Γραμμένο σε δεύτερο πρόσωπο, το μυθιστόρημα είναι μια σειρά από χωρισμένους μονολόγους που αφηγήται ο Jean-Baptiste Clamence σε έναν ξένο - δηλαδή εμάς. Εδώ μας διηγείται την ιστορία της πτώσης του από το «Eden» αλλιώς Παρίσι και την εξορία του στην «αστική κόλαση» του Άμστερνταμ. Ο Clamence είναι ένας πρώην δικαστής που δεν παύει να μας υπενθυμίζει πόσο αγαπάει τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα πάσχει να βρει το νόημα της ζωής. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι πως θα κριθεί για όλα όσα έχει κάνει στην ζωή του. Για να τα καταπολεμήσει αυτό χρησιμοποιεί το χιούμορ και το γέλιο.
Η ιστορία ξεκινάει σε έναν τριτοκοσμικό μπαρ στο Άμστερνταμ όπου λέγετε "Mexico City
". Αρχικά ο Clamence είναι ο τέλειος χαρακτήρας ένας σεβαστός Παριζιάνος, με ευγενικούς τρόπους και σκοπούς. Καθώς όμως η ιστορία προχωράει διάφορα ελαττώματα του βγαίνουν στην επιφάνεια. Μέχρι το τέλος του μυθιστορήματος ο Clamence θα περάσει από πολλά στάδια και θα δούμε έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο, κάποιο που παραδέχεται τα λάθη και τις ατέλειες του.
". Αρχικά ο Clamence είναι ο τέλειος χαρακτήρας ένας σεβαστός Παριζιάνος, με ευγενικούς τρόπους και σκοπούς. Καθώς όμως η ιστορία προχωράει διάφορα ελαττώματα του βγαίνουν στην επιφάνεια. Μέχρι το τέλος του μυθιστορήματος ο Clamence θα περάσει από πολλά στάδια και θα δούμε έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο, κάποιο που παραδέχεται τα λάθη και τις ατέλειες του.
Ο Clamence παρότι είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του και έχει κριθεί από τους γύρω του αυτό που τον θλίβει είναι πως ξέρει, πως ποτέ δεν θα σταματήσει να κρίνει τον ίδιο του τον εαυτό. Και αυτό ακριβώς θέλει να μας δείξει το "The Fall" ότι κάποια στιγμή ως άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουμε πως δεν ήμαστε τέλειοι, έχουμε χιλιάδες ατέλειες και πρέπει κάποια στιγμή να παραλείψουμε τις ενοχές μας γιατί οι ενέργειες της ζωής μας δεν κατάφεραν να μας κάνουν όσο τέλειοι θα θέλαμε τελικά να ήμαστε.
"Yes we’ve lost the light, the mornings, the holy innocence of the man who forgives himself."
Ανκαι ο μεγαλύτερος φόβος του Clamence είναι πως θα τον κρίνουν οι άλλοι για την ζωή του, τελικά γίνεται αυτός ο δικαστής του ίδιου του, του εαυτού.
και ο μεγαλύτερος φόβος του Clamence είναι πως θα τον κρίνουν οι άλλοι για την ζωή του, τελικά γίνεται αυτός ο δικαστής του ίδιου του, του εαυτού.
Το "The Fall" είναι ένα άκρως φιλοσοφικό μυθιστόρημα που δεν έχει στόχο να περιγράψει μια αλληλουχία γεγονότων αλλά να διερευνήσει μια συγκεκριμένη ιδέα. Σε αυτήν την περίπτωση το μυθιστόρημα εξερευνά το θέμα της αθωότητας, της αλήθειας και του υπαρξισμού.
Το μεγαλύτερο ίσως πλεονέκτημα είναι το πως έχει θέσει την γραφή του βιβλίου ο Albert Camus. Αν και το μυθιστόρημα είναι γραμμένο από την οπτική γωνία του δεύτερου ατόμου χρησιμοποιεί πρώτο πρόσωπο ενεστώτα με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να γίνεται ένα με το μυθιστόρημα και να μιλάει άμεσα ο ίδιος με τον Jean Baptiste Clamence. Ο αναγνώστης έτσι δεν είναι αποστασιοποιημένος αλλά βρίσκει τον εαυτό του να συνομιλάει βαθιά και προσωπικά για κάθε θέμα που τον αφορά.
Το "The Fall" μας διδάσκει πως σε μια εποχή που τα Social Media έχουν κατακλύσει την ζωή μας και ο καθένας ξέρει καλύτερα από το οτιδήποτε να κρίνει και να ελέγχει τους γύρο του. Τελικά πάντα εμείς θα ήμαστε αυτοί που δεν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να προχωρήσει μπροστά, θα φτάσουμε στην πτώση και στο τέλος θα κρίνουμε τους εαυτούς μας...
BestQuotes:
Quotes:
--> "At the end of every freedom, there is a sentence, which is why freedom is too heavy to bear, especially when you have a temperature, or you are grieving, or you love nobody."
--> "I sometimes wonder what historians of the future will say about us. One phrase will suffice for the modern man: he fornicated and read newspapers. After this sharp definition, I dare to say, the subject will be exhausted."
--> "Don't lies eventually lead to the truth? And don't all my stories, true or false, tend toward the same conclusion? Don't they all have the same meaning? So what does it matter whether they are true or false if, in both cases, they are significant of what I have been and what I am? Sometimes it is easier to see clearly into the liar than into the man who tells the truth. Truth, like light, blinds. Falsehood, on the contrary, is a beautiful twilight that enhances every object".
--> "We are all exceptional cases. We all want to appeal against something! Each of us insists on being innocent at all cost, even if he has to accuse the whole human race and heaven itself."
--> "Friendship is less simple. It is long and hard to obtain but when one has it there's no getting rid of it; one simply has to cope with it. Don't think for a minute that your friends will telephone you every evening, as they ought to, in order to find out if this doesn't happen to be the evening when you are deciding to commit suicide, or simply whether you don't need company, whether you are not in the mood to go out. No, don't worry, they'll ring up the evening you are not alone, when life is beautiful. As for suicide, they would be more likely to push you to it, by virtue of what you owe to yourself, according to them. May heaven protect us, cher Monsieur, from being set upon a pedestal by our friends!"
Βαθμολογία: 5/5 Αστέρια!
0 σχόλια