“Nothing you can take from me was ever worth keeping.”
Έχουν περάσει μέρες από τότε που ολοκλήρωσα το βιβλίο και μόλις τώρα κάθομαι να γράψω την κριτική, επειδή πραγματικά προβληματίστηκα πολύ πως να το βαθμολογήσω. Το Hunger Games ήταν από τις πρώτες σειρές που ήρθα σε επαφή με αυτό το είδος και μια από τις αγαπημένες μου, οπότε ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένη όταν ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει ένα prequel. Μέχρι που ειπώθηκε ότι θα πρόκειται για τον νεαρό Πρόεδρο Σνόουν, κάτι που δεν θα έλεγα πως με ενδιέφερε ιδιαίτερα, προσπάθησα όμως να μην το αφήσω να με επηρεάσει και κράτησα τις προσδοκίες μου σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο.
Στην Μπαλάντα των αηδονιών και των φιδιών ακολουθούμε τον 18χρονο Σνόου. Η κάποτε πλούσια οικογένεια του μετά το πόλεμο έχει ξεπέσει και ζει μονάχα με την γιαγιά του μιας και οι δύο του γονείς έχουν πεθάνει. Όντας όμως ένας πολλά υποσχόμενος μαθητής, η μόνη του ελπίδα να σώσει το σπίτι του και να προχωρήσει κοινωνικά, είναι να εξασφαλίσει μια αναγνωρισμένη υποτροφία για πανεπιστημιακές σπουδές. Αυτή η υποτροφία, ωστόσο, γίνεται σχεδόν ανέφικτη όταν ο Κοριολάνος και οι συμμαθητές του εμπλέκονται στους 10ους Αγώνες Πείνας.
H αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω από το βιβλίο. Αρχικά είναι πολύ διαφορετικό από την πρώτη τριλογία, κάτι που είναι καλό, καθώς δεν αισθάνεσαι ότι διαβάζεις ένα ανακυκλωμένο είδος. Ουσιαστικά θεματικά χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο ήταν σίγουρα το αγαπημένο μου. Υπήρχαν κάποιες συγκλονιστικές στιγμές ειδικά γύρω από το παιχνίδι κάτι που το έκανε γοητευτικό. Δυστυχώς στα επόμενα δύο αρχίζει και πέφτει ο ρυθμός ενώ στο τρίτο παίρνει μια τροπή που δεν περίμενα κάτι που μπορεί να θεωρεί θετικό από θέμα έκπληξης αλλά ταυτόχρονα δεν με ενθουσίασε. Ενώ πιάνει πολύ περισσότερο όγκο από ότι θα χρειαζόταν.
Ο Κοριολάνος δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα συμπαθείς χαρακτήρας αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο ούτε αντιπαθείς. Φαίνεται αρκετά ελιτιστικός και συνεχώς ανησυχεί για την υπεράσπιση του ονόματος της οικογένειας Σνόου. Είναι παθιασμένος με τις εμφανίσεις και πώς τον βλέπουν όλοι οι άλλοι. Η στάση του στην κοινωνία φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτόν. Γενικά ένιωθα πως δεν υπήρχε ένα πραγματικά original story για την δημιουργία ενός κακού. Ήθελα η Collins να είχε δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτό!
Η Λούσι Γκρέι είναι ένας αρκετά διαφορετικός χαρακτήρας από την Katniss. Ανησυχούσα λίγο ότι καθώς είναι ένα αφιέρωμα στα κορίτσια από την Περιφέρεια 12 θα ήταν σαν να έχω μια δεύτερη ιστορία με την Katniss, αλλά ευτυχώς αυτό δεν συνέβαινε. Η Λούσι δεν έχει δεξιότητες που θα τη βοηθήσουν να πολεμήσει αντίθετα είναι ένας καλλιτέχνης. Το τραγούδι και η γοητεία της είναι αυτό που την κάνουν δημοφιλή στο κοινό. Χρησιμοποιεί τα μυαλά της στα παιχνίδια, αντί για ωμή δύναμη και βία.
Το ρομαντικό στοιχείο ήταν αρκετά περίεργο επίσης. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι έλειπε η χημεία που ήθελα κάτι όμως που το έβρισκα και στην αρχική σειρά των Αγώνων Πείνας. Όσο για τους υπόλοιπους χαρακτήρες νομίζω δεν είναι κάποιος αρκετά αξιομνημόνευτος για να τον αναφέρω. Αυτό όμως που λάτρεψα είναι που βλέπουμε πως προήλθαν πολλά πράγματα που έχουμε αγαπήσει στην αρχική τριλογία κάτι που με γέμισε έντονη νοσταλγία.
Δυστυχώς, νομίζω ότι αυτό το βιβλίο ήταν πολύ μεγάλο για τα γούστα μου. Ο ρυθμός ήταν εκτός λειτουργίας και αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχε αρκετή αγωνία στο μεγαλύτερο μέρος του. Στην αρχή με συνεπήρε, αλλά μετά το πρώτο κομμάτι, ο ρυθμός είναι πολύ αργός χωρίς εντάσεις. Από την άλλη η Suzanne Collins έχει μια πένα μαγική και για ακόμη μια φορά περνάει τα δικά της πολιτικά και φιλοσοφικά μηνύματα, καλεί η ίδια τον αναγνώστη να σκεφτεί την ανθρώπινη φύση και υπόσταση, την επιθυμία για έλεγχο και πώς οι κακές επιλογές κλιμακώνονται, καμιά φορά με τρομερά αποτελέσματα. Έτσι η Μπαλάντα των αηδονιών και των Φιδιών είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο και ξεχωριστό που όμως δεν καταφέρνει να έχει την δυναμική της πρώτης τριλογίας και πέφτει στην τρύπα του να γίνεται αρκετά βαρετό και αδιάφορο όσο προχωράει. Πιστεύω πως ίσως τελικά η ταινία αποδεχτεί πιο ενδιαφέρουσα, μιας και θα κοπούν τα αργά και θαμπά σημεία και θα επικεντρωθεί στα συναρπαστικά!
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Συγγραφέας: Σούζαν Κόλινς
Είδος: Dystopian/YA
Σελίδες: 592
Όνομα σειράς: Αγώνες Πείνας
Η Suzanne Collins γεννήθηκε το 1962 στο Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ζει μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε τη συγγραφική της καριέρα γράφοντας σενάρια για παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές. Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα, μια σειρά για παιδιά με τίτλο The Underland Chronicles, τιμήθηκε με πληθώρα βραβείων, κυκλοφόρησε σε 21 χώρες και μπήκε στη λίστα των ευπώλητων βιβλίων των New York Times. Η επόμενη σειρά της, η τριλογία Αγώνες Πείνας, έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Έχει κυκλοφορήσει σε πάνω από 56 χώρες και έχει μεταφραστεί σε 51 γλώσσες. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, ενώ μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τη Lionsgate. Μέχρι σήμερα τα βιβλία της έχουν πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
🎁 Eυχαριστούμε θερμά τις εκδόσεις Ψυχογιός για το αντίτυπο του βιβλίου 🎁
