Daisy Jones & The Six - Taylor Jenkins Reid
Αυγούστου 12, 2019
"I fell in love with the wrong guy who was exactly the right guy...."
Το όνομα της συγγραφέας Taylor Jenkins Reid θα το έχετε ακούσει πολλοί αφού τα βιβλία της είναι αρκετά δημοφιλή κυρίως στο booktube και το instagram. Ήθελα καιρό να διαβάσω κάτι δικό της και όταν βγήκε το daisy jone and the six που καταπιάνεται με μια Αμερικάνικη ροκ πάντα την δεκαετία του 1970 και πως η δεκαοχτάχρονη τότε Daisy Jones έγινε μέλος της, ήξερα πως έπρεπε να το διαβάσω γιατί η μουσική είναι στα ακούσματα που αγαπώ και σε μια δεκαετία που θα ήθελα να είχα ζήσει.
"You have to have one person in your life that you know would never do anything to steer you wrong. They may disagree with you. They could even break your heart, from time to time. But you have to have one person, at least, who you know will always tell you the truth.”
Ξεκινώντας το βιβλίο ανακάλυψα πως δεν είναι γραμμένο ως κλασσικό μυθιστόρημα. Η συγγραφέας ήθελε να δώσει την αίσθηση ότι διαβάζεις μια πραγματική αυτοβιογραφία έτσι είναι δοσμένο ως κάτι σαν συνέντευξη από τα ίδια τα μέλη της μπάντα προς κάποιον δημοσιογράφο. Η δημιουργία όλου αυτού όπως μας λέει μέσα ήταν για τους φανς του συγκροτήματος που ήθελαν για χρόνια να μάθουν γιατί στο απόγειο της καριέρας τους διαλύθηκαν.
Αρχικά στις πρώτες σελίδες με ξένισε λίγο αυτό το μοτίβο αλλά όσο προχωρούσα και έμπαινα πιο βαθιά στην ιστορία συνειδητοποίησα πόσο λαμπρή ιδέα ήταν αυτό από την συγγραφέα. Γιατί με αυτόν τον τρόπο σε έκανε να νιώθεις ότι η Daisy και οι The Six ήταν μια υπαρκτή μπάντα που αν πατήσεις στο youtube θα βρεις παλιά ντοκουμέντα από τις υπέροχες συναυλίες τους και τα τραγούδια τους. Πραγματικά δεν μπορώ να σας περιγράψω το πόσο αληθινό φαινόταν όλο αυτό!
“Music is never about music. If it was, we'd be writing songs about guitars. But we don't. We write songs about women."
40 χρόνια μετά είναι τρομερά ενδιαφέρον να δεις πως διηγούνται αυτοί οι άνθρωποι τα γεγονότα που έζησαν κάποτε. Μετά από τόσα χρόνια πολλά πράγματα μπορεί να τα έχεις ξεχάσει ενώ αλλά να τα θυμάσαι τόσο έντονα που δεν θέλεις να το παραδεχθείς ή ακόμα και να τα ερμηνεύεις αλλιώς. Μου άρεσε το πως αρκετές φορές λαμβάνουμε αντικρουόμενες πληροφορίες από τους ήρωες οπότε έπρεπε εσύ ο ίδιος να αποφασίσεις μόνος σου τι είναι αυτό που πιστεύεις.
“Passion is...it's fire. And fire is great, man. But we're made of water. Water is how we keep living. Water is what we need to survive."
Οι χαρακτήρες ήταν επίσης ένα ακόμα κομμάτι που με άγγιξε πολύ. Η Daisy μπορεί να θεωρηθεί αυτοκαταστροφική και εγωίστρια αλλά προσωπικά την αγάπησα για το πόσο διαφορετική ματιά έχει για τον κόσμο και πόση δύναμη επέδειξε ειδικά στο τέλος (“We love broken, beautiful people. And it doesn't get much more obviously broken and more classically beautiful than Daisy Jones.”) όπως και η Camila ίσως ο ποιο δυναμικός χαρακτήρας που έχω διαβάσει ποτέ υπήρχαν στιγμές που απλά την θαύμαζα. Γενικά στο βιβλίο οι γυναικείοι χαρακτήρες κλέβουν την παράσταση. Από τους άνδρες σίγουρα αυτός που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ο Bill ο τραγουδιστής της μπάντας. Επίσης αυτοκαταστροφικός, με πολλούς εθισμούς και ενώ στην αρχή φαίνεται ψωνάρας και ρηχός όταν ποια ολοκλήρωσα το βιβλίο και συνειδητοποίησα, σε ποιον διηγούνταν την ιστορία, τότε ήταν που τον κατάλαβα πραγματικά ως χαρακτήρα και ανέβηκε στα μάτια μου.
“If she knew how often I was thinking about her, she wouldn't feel lonely.”
Ξεκινώντας το βιβλίο σκεφτόμουν ότι είναι αρκετά καλό αλλά ως εκεί, μα όσο προχωρούσα... Δεν μπορώ να σας περιγράψω το πόσο το αγάπησα! Ίσως ήταν εύκολο να πέσω στην αγάπη μαζί του, είχε να κάνει με 70s και rock n roll! Αλλά ξεκινώντας δεν πίστευα ότι θα μου δώσει τόσα πολλά, δεν πίστευα πως θα κλάψω τόσο πολύ. Είχε δυο σκηνές που με έκαναν κομμάτια και ενώ δεν ήταν ένα ρομαντικό μυθιστόρημα ίσως διάβασα μια από τις πιο υπέροχες ιστορίες αγάπης και δεν πίστευα πως θα το έλεγα ποτέ αυτό αλλά και το πιο σπαραχτικό και όμορφο ερωτικό τρίγωνο που έχει γραφτεί. Μπορώ να φανταστώ γιατί σε κάποιον θα μπορούσε να μην αρέσει, δεν είναι ένα βιβλίο για όλους και όλα τα γούστα αλλά σίγουρα έχει γίνει ένα από τα δικά μου αγαπημένα.
“I believe you can break me
But I'm saved for the one who saved me
We only look like young stars
Because you can't see old scars”
Βαθμολογία: 5/5
0 σχόλια