Just Kids - Patti Smith Review
Οκτωβρίου 25, 2015
“Take their picture. I think they’re artists,”
and he responded, “Oh go on. They’re just kids.”
H Patti Smith θεωρείται μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της πανκ και ροκ σκηνής. Μουσικός, τραγουδίστρια αλλά και ποιήτρια ξεχώρισε για την τολμηρή γλώσσα της. Το πιο γνωστό κομμάτι της είναι το "Because the Night" που κυκλοφόρησε το 1978.
Όπως είχε πει και η ίδια σε συνέντευξή της το 2010 αυτό το βιβλίο είναι η εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που είχε δώσει στον έτερο της Robert Mapplethorpe. Το Just Kids δεν είναι ένα βιβλίο για την μουσική αλλά αντίθετα βλέπουμε τα καλλιτεχνικά μονοπάτια δύο διαφορετικών προσώπων.
Το βιβλίο ξεκινάει με την παιδική και εφηβική ζωή της. Η Smith μεγάλωσε σε ένα βαθιά θρησκευτικό περιβάλλων με τους γονείς της και την ίδια να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, μια εργατική φτωχή οικογένεια από την Φιλαδέλφεια. Ονειρεύεται πως μια μέρα θα γίνει σαν την Jo από της "Μικρές κυρίες" ενώ την μέρα που επισκέπτεται το μουσείο τέχνης αποφασίζει πως θέλει να γίνει καλλιτέχνιδα. Τον έφηβο εαυτό της η ίδια τον περιγραφή ως "A skinny loser". Λατρεύει το Rock n Roll ενώ περνάει το χρόνο της γράφοντας ποίηση. Στα δεκαέξι της, την πιάνουν στην δουλειά να διαβάζει Γαλλική λογοτεχνία και την κατηγορούν ως κουμουνίστρια. Το 1966 μπαίνει στο Glassboro State Teachers College και ερωτεύεται για πρώτη φορά.
Ως νεαρή μας λέει πως αγαπούσε την οικογένεια της και ήταν ερωτευμένη με διάφορους γνωστούς και άγνωστους ποιητές. Όλα αυτά θα χαθούν, όταν μείνει έγκυος και την απορρίπτουν από το κολέγιο της. Αποφασίζει να μετακομίσει μαζί με κάποιους φίλους της κοντά στην θάλασσα και το 1967 θα δώσει το παιδί της για υιοθεσία τραγουδώντας ακαπέλα με την παρέα της σε μια οικογένεια που το θέλει. Λίγου μήνες μετά αποφασίζει να ξανά μετακομίσει, αλλά αυτήν την φορά στο Μπρούκλιν. Στο τρένο θα γνωρίσει τον Robert Mapplethorpe τον έρωτα της ζωής της και θα αναδυθεί στον κόσμο της ροκ.
Όποιος είναι λίγο εξοικειωμένος με την ζωή και το έργο της Patti Smith και του Robert Mapplethorpe ξέρει πως η ιστορία του δεν έχει αίσιο τέλος. Μετά την ασθένεια του Mapplethorpe από AIDS γύρω στο 1989 ο θάνατο του δίνει μια θλιβερή γραμμή στην ιστορία και την πραγματικά μοναδική φιλία τους.
"Don't give it to any other girl but me."
"I won't."
Βρήκα πραγματικά συναρπαστικές τις περιγραφές για την εικόνα του συγκροτήματος και της καλλιτεχνικής του πορείας. Βαθιά συναισθηματική! Ενώ η υποστηρικτική σχέση ανάμεσα στην Smith και τον Mapplethorpe ήταν συγκινητική. Ταυτόχρονα το βιβλίο δίνει μια άλλη εικόνα και ομορφιά στην παλιά Νέα Υόρκη. Μια Νέα Υόρκη που είναι γεμάτη διάφορες μορφές τέχνης (ζωγράφοι, ποιητές, φωτογράφοι, σχεδιαστές μόδας, ηθοποιούς, μουσικούς) καλλιτέχνες που μπορούν να ασκήσουν ελεύθερα την τέχνη τους και να ζήσουν μια ικανοποιητική οικονομική ζωή σε αντίθεση με το σήμερα. Η πόλη ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ζούμε μαζί με τον Robert και την Patti τα κατορθώματα τους, γνωρίζουμε τις ξεχωριστές φιλίες που αναπτύξανε, τους δρόμους, τα καφέ.
Αλλά όπως είπα και πιο πάνω το βιβλίο αυτό δεν είναι για την μουσική, ούτε για την ίδια την Νέα Υόρκη αλλά το πορτρέτο μιας ιδιαίτερης φιλίας. Περίπλοκης αλλά σταθερής. Ξεκίνησαν ως εραστές αλλά ακόμα και όταν αυτήν η σχέση δεν συνέχισε στήριξαν ο ένας τον άλλον και έμειναν δίπλα. Ειδικά όταν ο Mapplethorpe ανακάλυψε την ομοφυλοφιλία του και μετέπειτα την αρρώστια του. Τους ακολουθούμε από το πρώτο διαμέρισμα που έχουν μαζί μέχρι το τελευταίο τους. Υπήρχε μεταξύ τους πάντοτε μια αμοιβαία σχέση ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες. Ήταν η Smith που ενθάρρυνε τον Mapplethorpe να μην αφήσει την φωτογραφία και ήταν ο Mapplethorpe που δεν την άφησε να εγκαταλείψει ποτέ την συγγραφή της συλλέγοντας ότι η ίδια πετούσε. Ο δεσμός τους είναι συγκεχυμένος και αντιφατικός ταυτόχρονα όμως μαγνητικός και απίθανος. Η Patti είναι καθαρή αλλά ο Robert κυνηγιέται από τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες. "Patty," γράφει σε μια από τις επιστολές του προς αυτήν. "Wanted to cry so bad, but my tears are inside. A blindfold keeps them there. I can't see today. Patti—I don't know anything."
"There will always be you and me."
Ένιωσα τόση στοργή και αγάπη για αυτούς τους δύο ανθρώπους. Και όταν έφτασα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου - δηλαδή στις τελευταίες τους μέρες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Το Just Kinds είναι ένας ύμνος της Smith για τον Mapplethorpe. Θέλει να μας δείξει γιατί ήταν και θα είναι ο Robert της. Μπορεί ο Ναρκισσισμός του Mapplethorpe, να τον κατέστρεψε αντίθετα όμως η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα media, το styling, η απλότητα και η ηρεμία της Smith την έκαναν να επικρατήσει στον κόσμο της τέχνης και να μείνει εκεί ως σήμερα.
Το τελευταίο τμήμα του βιβλίου ακολουθεί την Smith να αφήνει την Νέα Υόρκη μετά τον θάνατο του Mapplethorpe. Ένα βαθιά λυρικό κομμάτι “He would be a smothering cloak, a velvet petal. It was not the thought but the shape of the thought that tormented him. It entered him like a horrific spirit and caused his heart to pound so hard, so irregularly, that his skin vibrated and he felt as if he were beneath a lurid mask, sensual yet suffocating.” Τις τελευταίες μέρες του η Smith υποσχέθηκε στον Mapplethorpe πως θα γράψει την ιστορία τους και ακριβώς αυτό είναι το Just Kinds η ιστορία δύο διαφορετικών ψυχών στην αναζήτηση του νοήματος της ζωής.
Robert was smiling and walking in rhythm with the song. He took out a cigarette and lit it. We had been through a lot…What he wanted for himself, he wanted for us both. He exhaled a perfect stream of smoke, and spoke in a tone he only used with me—a bemused scolding—admiration without envy, our brother-sister language.
“Patti,” he drawled, “you got famous before me.”
Bαθμολογία: 5/5 αστέρια.
6 σχόλια
Δεν ήξερα καν ότι είχε βγάλει βιβλίο η Patti Smith και είμαι και fan της τρομάρα μου! Μπαίνει αμέσως στα "to-read"! Καλό απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧεχε! Τώρα το έμαθες ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είσαι φαν αξίζει σίγουρα να το διαβάσεις! Μοναδικό ανάγνωσμα!
Ειλικρινά σου μιλάω, είναι το καλύτερο post που έχω διαβάσει στο blog σου! Μόλις μπήκα στο public να παραγγείλω το Just Kids και είναι εξαντλημένο :( :( Λες να πάρω το καινούριο M Train?
ΑπάντησηΔιαγραφήOo σ'ευχαριστώ πολύ Ελένη <3 Σημαίνει πολλά αυτό!
ΔιαγραφήΝομίζω πως αξίζει να πάρεις το M Train (Δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το κάνω!) είναι επίσης αυτοβιογραφικό οπότε θα είναι στο ίδιο μήκος κλίματος. Το σίγουρο είναι πω θα απολαύσεις την γραφή της, που είναι βαθιά στιχουργική :)
Πολύ καλή και ενδιαφέρουσα παρουσίαση! Με κάνεις να θέλω να το διαβάσω ΤΩΡΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ! Αξίζει πραγματικά! :D
Διαγραφή